Verhalen over mijn reis als mantelzorger voor mijn moeder, die haar strijd tegen dementie met liefde en geduld doorstaat, De muziek speelt daarbij een bijzondere rol, het brengt niet alleen herinneringen tot leven, maar creëert ook een vertrouwde sfeer waarin mijn moeder zich thuis voelt.
Mijn lieve moeder straalt, gelukkig in haar nieuwe omgeving. Wanneer ze op haar kleine kamer in de zorginstelling televisie kijkt, heeft ze geen besef van de zorginstelling zelf. Ze voelt zich er veilig en thuis, vooral dankzij de manier waarop haar kamer is ingericht. Ze heeft geen herinneringen aan het oude appartement in Enschede, waar ze samen met mijn vader woonde. Maar de vertrouwde opstelling van meubels maakt haar nieuwe kamer herkenbaar en geeft haar een gevoel van continuïteit. Dit was een van de belangrijkste aspecten van de verhuizing: een ruimte creëren die haar vertrouwde gevoel van thuis nabootst, ondanks de veranderingen.
Het proces van verhuizen begon 2 jaar geleden, toen mijn ouders, door de achteruitgang van mijn vader, moesten verhuizen naar een zorginstelling. Ondanks de weerstand van mijn vader – die altijd had volgehouden nooit naar een ‘bejaardentehuis’ te willen – was ik vastbesloten om hen de best mogelijke zorg te bieden. Ik zocht en vond een gerenoveerd appartement dat goed bij hun behoeften paste. Gelukkig was de overgang succesvol, mijn vader vond het appartement prachtig en het werd een plek waar ze zich beiden thuis voelden.
Maar na de verhuizing verslechterde de gezondheid van mijn vader snel. Binnen enkele maanden overleed hij in zijn slaap. Het verlies was zwaar, maar ook de herinneringen aan mijn vader bleven sterk. Hij hield van de muziek van Elvis en de Everly Brothers, en met behulp van YouTube luisterden we samen naar zijn favoriete nummers. Die muziek bracht niet alleen troost, maar herinnerde ons aan de gelukkige momenten die we samen hadden gedeeld.
Na zijn overlijden verhuisde mijn moeder naar een zorginstelling in Den Haag, dichter bij mij. De nieuwe kamer was kleiner dan het appartement in Enschede, maar door de zorgvuldige inrichting met vertrouwde meubels en een persoonlijke touch, voelde ze zich al snel thuis. De mobiliteit van de zorginstelling, met verschillende etages en open gemeenschappelijke ruimtes zoals de koffiehoek en grote zaal, zorgde ervoor dat mijn moeder zich vrij en betrokken voelde. De sfeer was gezellig en open, en dat maakte het voor haar makkelijker om zich aan te passen.
Het is bijzonder om te zien hoe muziek een constante factor blijft in haar leven. Als ik haar bezoek, kijken we vaak naar Engelbert Humperdinck of Cliff Richard concerten op YouTube. Deze momenten zijn niet alleen gezellig, maar vormen ook een manier om samen herinneringen op te halen. Muziek heeft de kracht om een stukje van het verleden terug te brengen, iets dat mijn moeder helpt om zich verbonden te voelen met een tijd die ze anders misschien zou vergeten.
Nu woon ik dichtbij mijn moeder, en elke week breng ik tijd door met haar: we gaan uit eten, ik kook voor haar, en we kijken samen televisie. Als er activiteiten zijn in de zorginstelling, zoals bingo of muziekoptredens, probeer ik altijd langs te komen om samen te genieten van die momenten. De kamerindeling en de persoonlijke benadering zorgen ervoor dat mijn moeder zich in haar nieuwe thuis niet alleen verzorgd, maar ook gelukkig voelt.
Laat gerust uw verhaal of reactie achter onder deze blog. Als zangeres zing ik tevens in de zorg. Meer over mijn muziek in de zorg, info of contact via bijgevoegde knop.
Comments